اول ماه مه، روز جهانی کارگر!

در میان سالگردهای موجود شاید کمتر روزی باشد که دارای چنین درجه ای ازتاثیر گذاری برتاریخ اخیر مدرن بشری باشد.
هر چند روز کارگر یا اول ماه مه اکنون دیگر پیرسالخورده ای است ولی هنوزهمچنان سرشار نیروی جوانی است.

بی شک از آن دورانی که کارگران گرسنه و ژنده پوش اروپا در این روز به بهانه گردش و پیک نیک مخفیانه  دو رهم جمع می شدند سالهای دور و درازی گذشته است. اهمیت و نقش کارگر صنعتی در جامعه نسبت به قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تغییرات کمی و کیفی بسیار داشته است و پا به پای آن طبعا نقش اول ماه مه نیز تغییر یافته است.

در کشور ما شاید کاربرد این روز از سویی برای پایدار ساختن ذهنیت کارگر دست مزدی در مهاجران نسل اول و حتی نسل دوم روستایی در شهر که هنوزتمام و کمال به کارگر صنعتی تبدیل نشده اند می باشد. از سوی دیگر این روز شاید محملی برای خودآگاهی و سازماندهی یافتن فقرا به طور کلی و طبقات پایین شهری و حاشیه نشین نیز باشد.

در شرایطی که اول ماه مه در کشورهای اروپایی به جشنی نیمه دولتی تبدیل شده است باید گفت که (خوشبختانه) در کشور ما این روز هنوز روز مردم و سازمان های خارج از حیطه قدرت است.

خوشبختانه به یمن اینترنت و وبلاگ ها و نشریات آنلاین امکان کسب اطلاعات در باره این روز و تاریخچه و وضعیت امروز آن برای هر کس به آسانی میسر است. پس اجازه بدهید من بی سواد بیشتر از این لفتش ندهم و فقط بگویم:

 

اول ماه مه،‌ روز جهانی کارگر بر همگی و

بخصوص زحمتکشان شریف مملکت امان مبارک

 باشه!

 با آرزوی جهانی عادلانه تر وامید به اینکه زیبایی ها جای زشتی ها و شادی جای، درد عقل جای حماقت و عشق جای نفرت را در جهان ما بگیرد.