و این نوشته که از آذر گذشته تا به حال خاک خورده:

عشق را ببخش،

                      به آزادی تمام

که اسارت

            نه شایسته‌ی اوست.

عشق را ببخش،

                    آن‌گاه که امید

در احتضار واپسین نفس‌های خویشتن است.

عشق را ببخش

به قامت بالای خودش

و به خواهش بی‌بدیل خواستن

                                  بی هیچ داد و ستدی.

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد