چه‌قدر زمان گذشته!
این مدت اون‌قدر در حال بدو بدو بودم که نشده حتا بیام و ببینم تو مملکت مجازی چه خبره. امروز برام جالب بود. تو این همه دویدن‌های بی‌هوده و روزانه‌گی‌های تکراری هنوز هم لحظات زیبای ناب وجود داره. هنوز هم خوندن بلبلی تو این برف و سرما می‌تونه شادت کنه و به رقصت بیاره. هم‌گام با نوای عاشقانه‌اش می‌خوانی و دیگران در چارچوب منطق و اعداد ترجمه می‌کنند. چه باک!
بگذار تا بگردد بر مدار هیچ و تو باشی آن‌چنان که می‌خواهی!
چه‌قدر سخته که چیزی را بخواهی و در دست‌رس نباشه. می‌پرسین چی؟ رفتن به کره‌ی ماه !
راستی سال نو مبارک باشه و سال‌روز تولد حضرت مسیح، نماد عشق، محبت و برابری.