شاعر پیش رو !


همیشه از فروغ به عنوان زن شاعری یاد می کنیم که احساسات زنانه اش را پنهان نکرده است و با حسی زنانه شعر گفته است و البته بی پروایی اش. امروز شعر های رابعه بنت کعب را می خواندم و بعضی از آن ها واقعا جای تعجب داشت، زنی در بلخ و در قرن ۴ هجری و این گونه شعر گفتن! از این شاعر ۵۵ بیت باقی مانده است که بعضی از آن ها را می نویسم:

دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد                                  بر یکی سنگین دلی نامهربان چون خویشتن
تا بدانی درد عشق و داغ مهر و غم خوری                                  تا به هجـر اندر بپیـچی و بـدانی قـــدر مـــن

*

هرگـز روزی به بنـده پـروات نبـود                            و اندیشه این بی دل شیدات نبود
خوردیم زتو خون و نخوردی غم ما                           در پای تو مـردیم و سـر مات نبـود


*

مرا به عشق همی محتمل کنی به حیل                               چه حجب آری پیش خدای عز و جل
به عشقت اندر عاصی همی نیارم شد                                  به دینم اندر طاغی همی شوی به مثل
نعیم بی تو نخواهم جحیم با تو رواست                                   که ب یتو شکر زهر است و با تو زهر عسل
...

*

الا ای باد شبگیری پیام من به دلبر بر                                    بگو آن ماه خوبان را که جان با دل برابر بر
به قهر از من فکندی دل به یک دیدار مهرویا                            چنان چون حیدر کرار در آن حصن خیبر بر
تو چون ماهی و من ماهی همی سوزم به تابه بر                  غم عشقت نه بس باشد جفا بنهادی از بر بر
تنم چون چنبری گشته بدان امید تا روزی                               ز زلفت بر فتد ناگه یکی حلقه به چنبر بر
...



پ.ن۱- رابعه بنت کعب قزداری بلخی شاعره مشهور ق ۴ و معاصر سامانیان است. پدرش کعب اصلا عرب بود و در بلخ امارت و مکانتی داشت... رابعه عاشق بکتاش، غلام برادر خود گردید و حارث[برادرش] به بد گمانی رابعه را بکشت.[فرمان رگ زدن او را در حمام می دهد]  (با اندکی تغییر از فرهنگ معین)

پ.ن۲- شعر ها از کتاب شرح و احوال شاعران بی دیوان.تصحیح محمد مدبری. پانوس-بهار۱۳۷۰ است.

پ.ن۳- فردا دراز ترین شب سال را دور هم می نشینیم. به امید روزی که بتوانیم همه در کنار هم دیگر این رسم 
زیبا را جشن بگیریم.

هوا بس ناجوانمردانه سرد است!


 نامردمی‌ها در این جهان هنوزآینده درخشانی را در پیش دارند
«پاول والری»
 
نقشه جهان، اگر که آرمان شهر بر آن نقش نبسته باشد ارزش حتی یک نگاه را ندارد
«اسکار وایلد»
 

کمک به کارتون خواب‌های تهران


پ. ن
 من این نوشته رو بدون اطلاع از نوشته قبلی نیمه دیگر نوشتم و تازه بعد از انتشار دیدم که اون نیمه روشن‌تر زمینی زودتر از من دست به کار شده بود

دست در دست دهیم به مهر


دوستان عزیز همه ی حرف ها زده شده. فقط خواستم بگم اگر شما هم داوطلبید اعلام همکاری کنید .

متاسفم از سال گذشته تا به حال کاری نشده. شاهد مدعا، این یادداشت . یادمه دقیقا بعد از شنیدن اخبار پارسال بود که نوشتمش. امیدوارم امسال بتونیم کاری کنیم و سال دیگه شاهد این اخبار نباشیم.

یادداشت روز


از زندگی نه تنها خسته نیستم بلکه پوتین هایم را محکم تر می بندم برای فرداهایی بهتر ...
این روزها بارون های فوق العاده قشنگی می باره و من تصور می کنم الان توی خواهر اخترکم برف همه جا رو سفید کرده و حتما روباهم به سمت اتاقم می آید و در انتظار غذاست، اما فعلا نمی تونم برم. شدیدا بسته پا شدم. یکی بیاد پاهای منو باز کنه... آی .. هوار ...ملت، کمک...
دیروز خواب سرزمین آفتاب را دیدم و هاله ی نازنین را با تلاش های پی گیری که برای هم نوعانش داره... دیدم داره می ره به سمت هر چی آدم که دور و بر ما ایستادند (توی یک سالن بزرگ بودیم و انگار منتظر بودیم برنامه ای اجرا بشه) با یک عالمه کاغذ که هی باید امضا بشن. این همه تلاش را قدر می دانم و بر دستان مهربانت بوسه می زنم نازنین.
پ.ن راستی هاله جان تو خوابم قد متوسط رو به بالا داشتی با هیکلی ظریف و زنانه ، یک شلوار جین به تن داشتی با یک تی شرت. موهای خرمایی روشن و پوست گندمی. حالا راستش را بگو خودت بودی؟