اعضای یک پیکریم

نام پیوند اعضا بلافاصله اسم دکتر مسیح دانشور را زنده می‌کند. یادم می‌آید سال‌ها پیش وقتی اولین پیوندها در ایران به شکل موفقیت‌آمیز انجام شد بلافاصله در یادداشتی (می‌خوانند وصیت‌نامه!) نوشتم که با آگاهی کامل و داشتن سلامت جسم و روان توصیه می‌کنم تا پس از مرگم اعضایم را به بیماران نیازمند اهدا کنند. چند ماهی است که با این سایت آشنا شدم و فرصت نوشتن درباره‌ی آن نشد. راستش نوشتن بیش‌تر هم نمی‌خواهد کافی‌است که در وب‌گردی روزانه خود سری به آن بزنید و اگر مایل بودید در بخش عضوگیری که چند دقیقه‌ای هم طول نمی‌کشد اهدای اعضای خود را به طور رسمی اعلام کنید . این شکل می‌تواند از اتلاف وقت و یا احیانا مخالفت اعضای خانواده برای اهدای اعضا پس از مرگ جلوگیری کند. قصدم معرفی سایت بود و به قولی این گوی و این میدان ... خود دانید!