انسانم ارزوست

 
روز ۸ مارس هم گذشت با جهت گیری ها و نوشته های متفاوت دوستان وبلاگ نویس، اما امیدوارم روزی برسد که ما نیازمند نامگذاری روزها نباشیم. از دوران زنده به گور کردن دختران تا امروز زنان و مردان بسیاری برای رهایی زن از نگاهی فرودست تلاش کرده اند.  رسیدن به  دنیایی ازاد و برابر و انسانی سال ها تلاش همه جانبه می طلبد. برای من این روزها بیش از هر چیز هویت فراموش شده ی انسانی مهم است که اگر بتوانیم انسان باشیم دیگر نه زنی خواهد بود و نه مردی. یادم می اید روزهای سنین بلوغ برای اثبات برابری دست به چه کارها که نمی زدم و امروز احساس می کنم انرژی مافوق بلوغ را هدر داده ام. بعد تر برای گریز و پنهان نگاه داشتن اندام های جنسی ام همیشه تونیک های بلند و گشاد با شلوار جین می پوشیدم اما امروز و اکنون جنسیتم را پنهان نمی کنم، می خواهم مرا انسانی بدانند که با نگاه زنانه اش به پیرامون می نگرد و در حد توانش تلاش می کند که دنیا را بشناسد و قدم بردارد. امروز دوست دارم روزگاری بیاید که نه به بهانه ی بر صدر نشستن مصرفی امان کنند و نه به بهانه ی ارج گذاشتن و سفسطه بافتن های ایدئولوژیکی در پس محرومیت ها و تبعیض ها نگاهمان دارند.
یادمان باشد چه زن باشیم و چه مرد بر دوشمان است تا برای دنیایی ازاد و برابر تلاش کنیم. و اینک با تاخیری خودخواسته روز زن را به تمامی ازاد اندیشان -زنان و مردان- تبریک می گویم و دستم را برای همیاری در این راه به سویشان دراز می کنم.

پ.ن - ببخشید که الف ها کلاه ندارند و نیم فاصله هم رعایت نشده، متاسفانه دکمه ی شیفت کی بورد مرخص شده و امکان درست نوشتن را از من گرفته است. 
۲- به کسوف هم سری بزنید که ...